Altijd lastig om zwaluwen op de foto te krijgen. Ze zitten bijna nooit stil en ze vliegen ook nog eens miraculeus en draaien en wentelen zich in heel korte bochtjes. Onophoudelijke capriolen. Op sommige plekken zie je ze regelmatig scheren. Ze hebben ook nog eens de neiging om naar je toe te vliegen en op het allerlaatste moment af te buigen, ook als je op de fiets zit. Inmiddels schrik ik er niet meer van en ken hun kunsten een beetje.
Vanmiddag tijdens het wandelen zag ik er een paar op een hek zitten in een weiland. Al snel werd duidelijk dat het hier om de jongen ging en ik kon ze uitgebreid op de foto zetten. De ouders waren druk in de weer met voedsel zoeken, maar toen ze terugkeerden en al vliegend de open monden van voedsel voorzagen, maakten ze met veel kabaal duidelijk dat ze daar weg moesten, want ze hadden mij wel opgemerkt.
Ik ben doorgelopen en heb me voorbij het hek weer verdekt opgesteld en warempel keerden de jongen na verloop van tijd terug en kon ik nog een serie schieten. Maar toen de ouders weer terugkeerden was het feest definitief voorbij en gingen ze er vandoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten