Bijna elke morgen en elke avond zit er een merel bij ons op de hoek van de schoorsteen op het dak en zingt ongecompliceerd, uitbundig en uit volle borst zijn lied. Als je goed luistert hoor je de echo van die psalm telkens worden overgenomen en doorgegeven door andere merels in de buurt.
Van de week heb ik hem even gefilmd om zijn fraaie trillers vast te leggen.
Ik hoor iets speciaals.
Ik herken iets.
Het raakt mij.
Ik zou naast hem willen plaatsnemen en zo onbezorgd en vol geestdrift de dag willen begroeten als hij.
En zo melancholiek het wegkwijnende licht achterna willen roepen.
En alles los willen laten.
Mee willen vliegen de vrijheid tegemoet.
dat is een hele kunst.
BeantwoordenVerwijderen