Een poging. De eerste. Een samenstelling van twee 'beelden'. De eerste een zonsopgang, die de wereld zo in een heel nieuw, mooi, gekleurd licht kan zetten. En dat gecombineerd met een zonnebloem, zijn naam ontleend aan de bron van het licht. Vaak ook groeiend en gericht op dat licht. Maar ook goed te zien, hoe duizenden zaadjes meegroeien in de kern, straks ook weer de metamorfose ondergaan, van zaadje tot bloem. Alleen, het viel nog niet om die wolken vast te leggen, en de zonsopgang goed uit te laten komen.
Ach, toen een tweede poging. Een grapje wat ik een keer op internet gezien had. Een schilder die aan een groot, wit doek hangt. Maar hij schildert niet iets op het doek, hij legt als het ware de hemel die er achter zit bloot. Hij laat die andere werkelijkheid als het ware zien. Ook een beeld van een metamorfose. Of, zo zou je het ook kunnen beoordelen, beeld van een illusie. Gezichtsbedrog. Maar ik ga zelf liever voor de positieve variant.
En, omdat ik nog een half uurtje over had, ook nog maar een derde, snelle poging gedaan, om dat morgenlicht nog maar eens vast te leggen. Ook een schamele poging vind ik zelf.
Maar toch, het begint weer te kriebelen. De kleuren willen niet wat ik wil, mengen met beperkte kleuren heeft zijn nadelen, nat in nat schilderen geeft soms vreemde effecten. Maar het smaakt naar weer. Er broeien al weer allerlei ideeën. Nu de tijd nog zien vrij te maken ....
Hallo, ik was ook op die avond. En eerlijk is eerlijk, de man schildert maar door. Drie schilderijtjes, en ik vind ze vol van toekomst. Dat wordt nog wel wat hoor Anton.
BeantwoordenVerwijderenGrts irene
Mooi Anton, dat je weer bent gaan schilderen. Ken je: Oefening baart kunst? Dat zei mijn moeder altijd, en er zit echt wat in. Dus,bij deze....
BeantwoordenVerwijderenJe werken zijn sprekend.