Nummer 200

Zo, dan wordt dit bericht mijn 200e op het blog 'God-is-in-de-stilte', een halfjaar geleden opgestart tijdens een invalide-periode in mijn leven. Een hernia bracht mij thuis. Een nieuwe hobby ontstond. Niet helemaal vanuit het niets, want ik had daarvoor al regelmatig geschreven. Maar dat lag wel twintig jaar stil ...

Wonderlijk dat je geest dan toch ineens een vulkaan blijkt te zijn, waar de woorden als vanzelf naar boven blijven borrelen, tot ze als gestolde ideeën op een computerscherm belanden. En het blijft maar komen. Het gaat maar door.

Heb je ineens ook een nieuwe, wat ongrijpbare achterban. Van lezers, minimaal 15 in mijn geval. Maar ook van zoekers, mensen die via Google zoekopdrachten op je blog terechtkomen. Inmiddels meer dan 9000 hits ... best eng als je daarover na gaat denken. Ik ben helemaal niet zo'n podiumdier, zo'n rasentertainer. Zo'n op-de-voorgrond-treder.

En daarnaast ook nog eens een Twitteraccount aangemaakt. Daar wordt je helemaal gek van ... Meer dan 500 mensen om te volgen, ruim 300 mensen die jou volgen. Heel veel leuke, interessante zaken en informatie, die langskomen, waar je op door kunt klikken. Gekwetter in een grote volière.

Maar een tijd dat het kost ...

Vanaf het begin heb ik geprobeerd om het wat algemeen te houden, in de zin dat ik niet te veel privé-zaken naar buiten bracht. Geen foto's van vrouw en kinderen, geen gevoelige informatie. Je kunt het niet heel streng gescheiden houden, maar toch ... zij wilden het zo en ik kan dat respecteren. Toch is dat wel lastig, want je maakt ook deel uit van een kerkverband en doet mee aan allerlei kerkelijke activiteiten, waarbij sommige zaken ook nog eens gevoelig liggen. Wat vertel ik hier wel en wat niet? Het kan ook weer tegen je gaan werken.

Maar goed, het loopt zoals het loopt. Ik publiceer. Ik leer. Ik formuleer. En ik dicht weer. Mooi toch, ik vind het een goede uitlaatklep, het houdt mij scherp, ik lees en reageer op publicaties van anderen. Ik leer veel. Wordt er nog genuanceerder van. Breder ook van blik. Toch kan ook dat weer een gevaar opleveren, in de zin dat je weg gaat groeien van je eigen kerkelijke gemeenschap, vooral als er geen dwarsverbanden zijn, maar de twee netwerken naast elkaar bestaan.

Toch kom ik nu op een punt dat ik mezelf ga voornemen even wat minder actief te worden. Omdat het winterseizoen gaat lopen en er allerlei kerkelijke en interkerkelijke activiteiten gaan opstarten. Maar ook omdat werk en gezin momenteel de nodige aandacht vragen. En dus ook tijd.

Maar weer even een pauze inlassen, of de frequentie van publiceren aanpassen naar een lager niveau. Het moet allemaal wel leuk en behapbaar blijven.

In ieder geval wil ik bij deze gelegenheid van tussentijdse evaluatie al mijn lezers bedanken voor hun welwillendheid. Soms had ik gewoon teveel woorden nodig om een idee uit te werken. En ook dank aan alle mensen die de moeite hebben genomen om te reageren. Een stukje feedback en respons, daar leer je weer van.

Wordt vervolgd dus maar weer. In welke vorm dan ook.

I'll be be back ....!