Gisterenmiddag, in de brandende zon, een tijdje aan het experimenteren geweest. Libellen proberen te vangen in een momentopname. En dat valt nog helemaal niet mee.
Mijn aandacht werd getrokken door geritsel in de sloot waar ik langs fietste. Een stuk afgemaaid riet, wat daar lag te rotten, bleek een enorme aantrekkingskracht uit te oefenen op een stuk of tien libellen. Ze waren behoorlijk agressief tegen elkaar. Al vliegend uiteraard. Vandaar het geritsel van alsmaar schampende vleugels.
Maar ze bleven maar terugkomen, steeds naar hetzelfde plekje. Het gaf me de gelegenheid om wat proefopnames te maken, want libellen zijn natuurlijk wel razendsnel in hun bewegingen. Uiteindelijk lukte het redelijk, met een sluitertijd van 1/2000 seconde. Al heb ik wel een heleboel foto's moeten weggooien. Want het blijft natuurlijk wel een soort van prijsschieten ... Veel geduld, veel geluk, veel mislukt.
En o ja, een stel zere knieën, want natuurlijk heb ik weer veel te lang op mijn hurken gezeten. Ten slotte ben ik toch maar op mijn platte gat in het gras gaan zitten, terwijl de auto's achter me langs raasden en ik de ogen van de fietsers in mijn rug voelde prikken ...
Ach, so what? Je moet toch wat over hebben voor een paar mooie plaatjes, of niet dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten