Vanmiddag, op de eerste vrije dag van de vakantie weer eens uitgebreid wezen fietsen door de Alblasserwaard. Het was lang geleden, ik durfde het weer aan met mijn knieën en de teller stond uiteindelijk op vijftig kilometer.
Helaas, in tegenstelling tot het mooie zonnetje van vanmorgen, maar vanmiddag motregende het. Genoeg om het regenpak aan te doen. En later weer uit. En later weer aan. Affijn, niet veel foto's kunnen maken, de sfeer was vrij troosteloos.
En toch, wat hou ik van de polder.
De eenzame, kronkelende tiendweggetjes.
Met heel veel knotwilgen langs de vele sloten.
De mooie bermen, waar altijd wel wat bloeit of vliegt.
De koeien in de uitgestrekte weilanden.
De soms prachtige doorkijkjes van oude bruggetjes, gemarkeerd met hoge bomen.
Echt authentiek.
Zwaar bevochten op het water.
Een ploeterpolder.
Ik voel me er thuis.
Toch maar een sfeerimpressie dan, van een middagje polderploeteren ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten