Een wonder hoeft niet groot te zijn

Een wonder hoeft niet groot te zijn.

Sterker nog, je loopt er bijna ongemerkt zo maar aan voorbij.

Neem nou de Kleine vuurvlinder.

Een prachtige vlinder.

Helder van kleur, bijna lichtgevend.

Maar heel klein, nog geen vingerkootje groot.

En met de vleugels dicht, toch moeilijk waar te nemen.

Vorige seizoenen heb ik hem wel vaker ontmoet.

Een enkele keer, zo af en toe.

Puur geluk.

Maar gisteren, tijdens een wandeling van zes kilometer, ineens overal te vinden.

Bosjes geluk.

Van zeer dichtbij op de foto kunnen zetten.

Mooie series kunnen schieten.

Ondanks de straffe wind.

En het licht was goed.

Deed de vleugels glanzen.

Een wonder hoeft niet groot te zijn.

Maar indrukwekkend is het wel.

Verwondering wekkend.

Verstillend.

Tot mijmeren brengend ook.

Want Wie zo veel oog heeft voor detail.

Die moet wel heel groot zijn.

En wonderlijker zijn dan al wat Hij ooit geschapen heeft.

Maar wij?

Wij lopen Hem te vaak zo maar voorbij.

Onopgemerkt.

Genegeerd.

Alsof Hij niet bestaat.

Kijk.

Kijk eens om je heen.

Kijk beter.

Wordt wakker.

En reik.

Voorbij het wonder.

Er is meer.

Veel meer.

Dichtbij je hart.

Leven.