Vanmiddag naar Groot-Ammers gefietst, windje in de rug, zon begon net een beetje door de bewolking te breken. Toen ik een paar uur later weer terug naar huis wilde gaan, kreeg ik een vóórmelding van een kort buitje van enkele minuten, op het weeralarm van mijn mobiele telefoon. Die heb ik dus even afgewacht en hij kwam inderdaad precies zoals aangekondigd.
Toen ik op de fietst stapte was het een prachtig gezicht die buienhemel, met nog net een streep zonlicht en een klein stukje blauwe hemel te zien. Ik heb er dus gewoon diverse foto's van gemaakt. Het was bijna droog, maar na 10 minuten moest toch de regenbroek aan, want het begon weer een beetje te druppelen.
Halverwege zag ik het het echter weer dichttrekken en twintig minuten voor ik thuis zou zijn barstten de buien echt los, vergezeld van heftige windstoten. En nu had ik dus tegenwind. Met de tong op mijn schoenen, capuchon op voor de hagelstenen, meter voor meter vechtend, het ging allemaal net goed.
Maar het werd pas echt eng, toen bliksem en donder zich steeds dichterbij zeer nadrukkelijk vertoonde en liet horen, want de weg waarover ik fietste was een vrij kale polderweg. Gelukkig was ik al weer binnen de bebouwde kom toen de echte klap, zeer dichtbij kwam. Best even schrikken ...!
Toch had ik graag ook even af willen stappen om de stevige hoosbuien, opspattend op de weg en gevangen in de autolichten, vast te leggen, of de bliksem, toen die nog in de verte was en de donkere wolkenhemel verlichtte. Dat was echt een prachtig gezicht.
Maar toen was het al lang te donker geworden. En te nat. En zeker te gevaarlijk. Ik doe best veel voor een mooie foto, maar mijn leven waag ik er toch echt niet voor.
De eerste tien hier geplaatste foto's geven het best het mooie contrast weer van de lucht na die eerste bui. Die daarna volgen zijn eigenlijk al te blauw geworden door de schemer. De laatste foto laat een beetje de bui zien, voor die echt los barstte ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten