Sta je daar in het vroege schemerkleurenduister aan de Tiendweg foto's te maken van de opkomende zon tegen een kaleidoscopisch hemelpalet, (nee niet vandaag, maar gisteren) dwarrelt er zomaar een haasje door het beeld.
En even verderop zit er nog één.
En, warempel er komt er nog een vlak bij je zitten ook, twee meter verder, aan de andere kant van de sloot.
Mooi om te zien, moeilijk om vast te leggen.
De foto's zijn niet scherp dus.
Maar het mooiste moment was niet vast te leggen, zo snel ging dat.
Twee haasjes, die een maatje zagen aan de overkant van een andere sloot en daar vrolijk overheen sprongen om bij hem te komen.
Daar zette hun spel zich voort.
Daar zijn dus geen foto's van, maar mooi om van te kunnen genieten.
Ik voelde me een beetje Adam in het paradijs ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten