Vandaag was een dag boordevol licht.
Het begon al met mist.
Maar de wolken dwarrelden heel de dag vrolijk aan het firmament.
Helaas ...
Ik heb er geen foto's van kunnen maken.
Aan huis gekluisterd door twee halve, barre nachten.
Verkoudheid en grieperige gevoelens.
Wat had ik graag ...
Wat had ik veel ...
Wat was het mooi ...
Zo, binnen al, achter het glas.
Maar vanavond, bij het vallen van de avond.
Kwam er zo maar een knipoog.
Van boven.
Van licht achter de wolken.
Van een stralende hemel.
Toch maar even een aantal keren naar boven gestrompeld.
Twee trappen op, twee trappen af.
Om het licht te vangen.
De knipoog vast te leggen.
Sorry voor de schoorstenen, de daken en de antennes.
Het vormde het decor.
Ik moest het er mee doen.
En ik deel er graag van uit.
Al is het dan een randje van de dag.
Het mag er zo ook zijn.
Zo mooi ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten