Ook een torenvalk moet eten.
Maar hij had niet veel zin om er op uit te gaan.
Om langdurig te bidden in de lucht.
Met de ogen open.
Hij at alleen wat kleine hapjes.
Uit het lange gras geplukt.
Wellicht libellen.
Aan de vleugels te zien.
Hij wist er wel raad mee.
Al vulde het natuurlijk niet.
En tussendoor genoot hij van het licht.
Nam zijn noodzakelijke rust.
Maar op een bepaald moment was het genoeg.
Ging hij er toch vandoor.
Op weg naar meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten