En ja, weer bingo.
Op zoek geweest in het bos aan de Kortlandsekade.
Niets gevonden.
Net wilde ik weer weggaan.
Het regende, zoals telkens vanmiddag.
Toen zag ik ze weer, ergens anders.
In groten getale.
Laag boven de grond.
Weer terug gelopen, voorzichtig benaderd.
En ja hoor, ze bleven gewoon op ooghoogte zitten.
Benaderbaar.
Jong dus.
Alleen was het erg donker.
Dus veel geschoten, veel mislukt, maar enkele zijn toch goed gelukt.
In de ogen gekeken.
Grappig was het tweetal, dat ik tot op een meter kon benaderen.
Tegen elkaar aan gekropen.
Alleen de rug zichtbaar.
Stil wachtend.
Tot er één omkeek.
En de andere wegvloog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten