Eindelijk ... gelukt.
De koekoek voor de camera.
Al dagen hoorde ik ze in de weer.
In de bomen in het park bij Krimpen hoorde ik ze roepen.
Meerdere exemplaren gezien.
Een paar keer op jacht geweest.
Maar telkens vlogen ze weg.
Heel erg schuw waren ze.
Vanavond hoorde ik ze weer, op weg naar huis.
Verder weg, van twee kanten.
Maar ik had geen zin om af te stappen.
En opnieuw vergeefs weer op jacht te gaan.
Maar dan, voor mijn neus, in een boom, zag ik iets zitten.
En warempel.
Een koekoek.
Hij of zij bleef kijken, maar vloog niet weg.
Gaf ook geen kik.
Op mijn gemak een serie foto's kunnen schieten.
Beter in beeld gekregen dan ik met het blote oog kon zien.
Tegen de zon in kijkend.
Mooi, zo'n kado ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten