toen
de wind
het licht
had aangeblazen
en de stilte
zich had genesteld
op de damp
van de nacht
toen
fluisterde
het leven
zachtjes
de dag
tegemoet
toen
nestelde zich
een eeuwig
moment
op de rimpelingen
van het glanzende
water
toen
zuchtte
mijn ziel
zwijgend
amen
Oops, ik moet wel ver scrollen om een reactie te plaatsen, maar ja dus: AMEN. Het was zo'n morgen ja!
BeantwoordenVerwijderenJa, er was ook zoveel moois te zien, en dit is nog maar de eerste helft. En dit is ook nog niet eens 10% van wat ik geschoten heb. Maar ja, het was ook wel een surrealistische droom waar we doorheen mochten wandelen/fietsen. Alsof God zijn adem op de schepping blies. En wij ademloos mochten kijken naar dat wonder.
BeantwoordenVerwijderen