De buizerd. Vaak te herkennen als hij op een paaltje of een hekje zit. Maar slecht benaderbaar, want hij ziet jou ook. Stap je van je fiets af, dan vliegt hij al weer weg. Zijn roep is karakteristiek, als hij vliegend boven je hoofd, naar een prooi speurt.
Maar dichtbij? Nee, bijna nooit.
Maar gisteren, tussen de oude Zijdebrug en de Donck, even wel. Ik zag hem, hij zag mij. Maar hij bleef zitten. Zelfs toen ik heel voorzichtig aan dichterbij kwam. Stapje voor stapje. Het ging pas mis toen er van de andere kant een wandelaar met een hond naderde, die hem waarschijnlijk niet eens in de gaten had.
Ik heb het maar in beeld gebracht.
Goed te zien is hoe lang de buizerd wacht met wegvliegen. Het startschot kon ik nog vastleggen, daarna was ik hem kwijt en vloog hij buiten beeld. In een veenweidelandje verderop ging hij weer zitten, maar ik had mijn 'prooi' te pakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten