Winterslaap

Zeg.
Hallo.
Luister je?
Of slaap je nog?
Een middagslaapje?
Of een winterslaap wellicht?

Ja, ik weet het, het is koud buiten.
De wind is meedogenloos.
Er bloeit niets meer.
De bomen zijn kaal.
De takken steken triest omhoog.
Je hoort geen zangers meer.
De dagen zijn grijs.
Het is somber.
En guur.

Maar.
Weet je dan niet?
Dat de winter een braaktijd is.
Een rustperiode tussen twee tijden van groei.
En een kraamkamer.
Van zaaigoed.
Dat wacht.
En langzaam rijpt.
Voor later.


Wat zeg je?
Dat het zo lekker warm is binnen.
En gezellig.
Behaaglijk.
Ontspannen.
Oké.
Natuurlijk.
Dat is ook zo.
In je gezapige nestje.
In je vaste vormenhotel.
In je gezellige knusheidszuiltje.
In je kunstmatige droomledikant.
In je bekende-rituelen-herhaal-draaimolen.

Dus ik stoor je nu een beetje?
Ach gut, sorry hoor.
Ik maak je zomaar wakker.
Dat is nou toch ook wat.
Helemaal niet bij stil gestaan.

Maar.
Doe toch maar open.
Wordt maar eens wakker.
Raap jezelf eens op.
Daag jezelf maar uit.
Waag die vrijheid weer.
Pak de draad weer op.
Leef maar gewoon in weer en wind.
Voel de tintelingen van het leven.
Snuif de frisheid op.
Onderga de seizoenen.
Ontmoet wat er toe doet.
Snotter eens mee.
Bibber en huiver.
Slik bij de aanblik.
Proef je eigen tranen.
Voel het knijpen van je hart.
Sta eens vaker machteloos.
Met je rug tegen de muur.
Leg de ballast af.
Wees naakt.
En open.

Want weet je.
Het leven draait toch niet om knusheid?
En om ingezonken dromerigheid?
Een winterslaapje hier of daar.
Want kijk eens om je heen.
Goed kijken hoor.
Daar zijn ook mensen.
Ze hebben je nodig.
Ze zoeken maar.
Ze zijn gevlucht.
Ze zijn gevallen.
Ze lijden kou.
Ze schieten tekort.
Ze zijn verdwaald.
Ze vallen tussen wal en schip.

Kom, laten we gaan.
Wellicht kun je iets betekenen.
Wie weet kun jij misschien wel helpen.
Vraag het ze eens, wat ze willen.
Nodig ze uit.
Zet je huis maar open.
Laat de kou maar binnen.
Luister naar verhalen.
Hoor het leven aan.
Proef de gebrokenheid.
Ervaar de kwetsbaarheid.
Lijd mee.
Deel maar uit.
Wat je geleerd hebt.
En ervaren.
Zaai maar.
Woorden.
Erkenning.
Hoop.
Geef maar door.
Vertrouwen.
Liefde.
Bied maar aan.
Vrijheid.
Uitzicht.
Spit maar.
In de vette klei.
Bereid de lente voor.

Wat zeg je?
Je wilt wel voor hen bidden.
O, oké.
Goed.
Dan doen we dat.
Nu meteen.
Bidden.
Samen.
Om ontmoetingen.
Om kansen.
Om open deuren.
Om gesprekken.
Om wegen die zich ontsluiten.
Dat we een hand en voet mogen zijn.

O, je kunt niet zo goed praten.
Kan ook, zo maar.
Alles kan natuurlijk.
Aan gaven geen gebrek.
Luisteren kun je dan nog wel.
Heel goed luisteren.
Intens en invoelend.
Zodat harten open gaan.
Opgekropt zeer kan ontluchten.
En naar de stem van God natuurlijk.
Stilte is mooi, het resoneert in je ziel.

Zeg.
Hallo.
Ben je er nog?
Of slaap je al?
Een middagslaapje?
Een winterslaap.
Wellicht.
Joehoe ....?!