hoe meer
je ogen
open
gaan
voor
onrecht
en gebrokenheid
hoe meer
je hart
zal huilen
zwijgen
of onthutst
zal schreeuwen
om genade
naar de hemel
de gesloten
lijkt
***
des te
ernstiger
het gebutste leven
van de velen
die dreigen
te vallen
en je eigen
onrust
om de onmacht
die geen weg
weet
des te
nodiger
gebed
om hulp
om troost
om redding
die onmogelijk
schijnt
***
hoe meer
basaal
het kraakt
en schuurt
wat niet
te rijmen
valt
hoe meer
banaal
theatraal
en in wezen
triviaal
ons aards
gewemel
zich aan alle
kanten
openbaart
hoe
luchtig
en hoe vluchtig
blijkt
alle drukte
om niets
van rijk
en volgepropt
en zeer welvarend
nihilisme
om ons heen
en als
je eerlijk bent
ook diep
van binnen
in je eigen
holle
lege ruimte
van tevredenheid
***
hoe
meer
besef
van dit
decor
van duisternis
hoe
beter
alle dromen
uit een ver
verleden
het verlangen
voeden
naar
een stil
koninkrijk
van licht
en liefde
dat heel
lichtzinnig
eigenwijs
en ondergronds
reeds lang
geleden
is begonnen
en deze al te
wispelturige
wereld
uiteindelijk
zal veroveren
op de toekomst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten