als
het regent
zoals nu
waar blijven dan
de vlinders
en libellen
ik kan ze
nergens
vinden
als
de druppels
vallen
uit de hemel
schuilen
zij dan
ergens
diep verborgen
aan het oog
onttrokken
en als
de wind
gaat waaien
waar
fluistervleugelen
dan de vliegen
heen
ik ben
ze even
kwijt
vluchten
zij wellicht
het zonlicht
voorbij
verder dan
de wolken
is er ook
misschien
een vlinderhemel
hoger dan
de mensen
atmosfeer
maar
als ik
eerlijk durf
te bukken
en ook
de tranen
van verdriet
wil ondergaan
die van die
hoge hemel
komen
vallen
mij
nederig
en spiedend
buig
over de akker
van de dode
aarde vol
van kruid
en onkruid
in miljoenenvoud
dan
zie ik
toch
zo hier
en daar
verstopt
op een luw
plekje
of hangend
aan een tenger
sprietje gras
die pootjes
klein maar taai
zich hechten
aan de laatste
strohalm
leven
even
denken ze
wellicht
nog even
volhouden
aan alles
komt
een eind
dus ook
aan vechten
voor je leven
of desnoods
aan worstelen
met de dood
die altijd
loert
soms
droom ik
wel eens
ver voorbij
mijn horizon
dat ik ook
eens zal
knisperen
in het volle
licht en fladderen
van vreugde
begroet zal
worden door een
langpootmug
en dartelen
van bloem
naar boom
en weer
terug
in een
eeuwig
kringetje
van onbegrensde
zorgeloosheid
zonder
regen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten