Gisteren na de onweers- en hagelbui nog even op de fiets gestapt. Na de ontlading en de woeste dreiging, als de uitbuïende wolken er nog zijn en het zonlicht net weer doorbreekt, dan is dat licht vaak heel speciaal. Ik heb wat foto's gemaakt van de zon achter de wolken en heb mij diep ter aarde gebukt voor wat insectenfoto's op de nog natte bloemen en het gras, wat warempel nog niet meeviel met de nog best straffe wind. Uiteindelijk kwam ik weer overeind en draaide mij om.
Een handgeschreven belofte door de Onbeschrijflijke.
Gegeven in barre tijden en telkenmale herhaald, als zichtbaar teken.
Te kleurrijk voor het licht.
Te omvangrijk voor een simpel fototoestelletje.
Het is niet in één shot te vangen, zelfs niet met een forse groothoek.
Dus bij thuiskomst wat aan het experimenteren geslagen met fotobewerkingsprogramma's om de deelfoto's, die al eerder hier zijn gedeeld, samen te smeden tot één grotere panoramafoto. Maar ook dat viel nog niet mee. Horizon niet recht, boog niet rond, kleuren te licht. Na verschillende pogingen is onderstaande foto het best haalbare resultaat. Maar, perfectionist als ik ben, nog ben ik niet tevreden. Want het is niet echt, naar de afgebeelde werkelijkheid, het is afgeleid. Er zitten haperingen aan. Ik blijf dingen zien ...
Desondanks, ik durf hem wel te delen ... Best wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten