Bij het vallen van de avond, toen het licht al bijna weg was, zag ik ze zwemmen, moeder zwaan met zeven jong. Lastig om ze scherp te krijgen van een afstand. Later, na het fotograferen van de zonsondergang, kwam ik weer langs de sloot en zag moeder zwaan aan de rand van het weiland zitten, genesteld voor de nacht, haar koters onder haar wijde, warme vleugels, onzichtbaar voor het oog. Vader zwaan zwom stug een eindje verder in de sloot. Wellicht hadden ze ruzie. Want bewaken kun je het niet noemen.
En ja, toen ben ik toch even over het hek geklommen van het volgende weiland. Zo oog in oog met moeder-zwaan, alleen door een sloot gescheiden, kon ik veilig enkele foto's schieten van deze tedere en koesterende geborgenheid. Ook dat viel nog niet mee, het was al goed schemerig en de meeste foto's waren bewogen of te donker. Maar een enkele was wel goed en de moeite waard om hier te tonen.
Lief, of niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten