Toen ik gisteravond terug naar huis kwam lopen van
'Een gloedvol afscheid', moest ik, omdat ik mijn auto bij de garage had gebracht, nog een uur naar huis lopen. Voor mij is dat geen straf, maar het is dan al wel snel donker, dus daarom ga ik over de Tiendweg, een smal boerenpad tussen twee sloten en middenin de weilanden, ook wel als fietspad en wandelroute in gebruik.
Meteen na het zakken van de zon, komen de 'witte wieven' omhoog dwarrelen. Een damp die opkomt uit met name de sloten. Een mooi gezicht, maar lastig vast te leggen op de foto, zeker uit de vrije hand. Toch diverse pogingen gedaan natuurlijk, zo ben ik wel.
Halverwege, toen de schemer al gevallen was, ontwaarde ik het snelle gefladder van een tweetal vleermuizen boven het pad en op goed geluk heb ik een paar keer met de flits foto's geschoten. Door hun snelle en schokkerige manier van vliegen, door de schemer en door de vertraging die op de flits zit als je afdrukt, is het onmogelijk om te richten. Wat schetst mijn verbazing, toen ik bij thuiskomst bemerkte dat er toch tot twee keer toe een vleermuis was vastgelegd. Weliswaar vaag zichtbaar en ik heb de foto's sterk uitvergroot, maar ze zijn toch herkenbaar, met hun bijna doorzichtige 'wingsuits'.
Thuis had ik het ook al eens eerder geprobeerd, als ze om het huis aan het fladderen waren, maar toen is het nooit gelukt. Nu dus wel, een paar 'lucky shots in the darkness' ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten