Was ik hem op zaterdagmorgen, op de zonovergoten Koningsdag, al onverwachts tegengekomen op de fiets, beter gezegd bijna 'gepasseerd' op de
'Gruttopasseerplaats', even verderop liepen en vlogen er nog een paar. En 's avond in de dreigende schemering zat waarschijnlijk hetzelfde exemplaar als 's morgens, want hij was beslist niet schuw, weer op hetzelfde bord.
Nu was het wat lastiger om mooie foto's te maken, met zo weinig licht.
Maar het blijft een typische, ook aan zijn nogal nadrukkelijke roep herkenbare, mooi getekende weidevogel, met zijn lange oranje snavel en stakige poten en prachtig bruin-gecyperde verenkleed. Een verenkleed dat aan de onderkant dan weer bijna spierwit is.
Een echte schilderijvogel dus ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten