tussen
de anticlimax
van vervlogen hoop
en de vervulling
van de gedane belofte
van een nieuwe lente
ligt het verbeten
zwijgen van de dood
gehavend
en getekend
ongezien
te rijpen
te broeden
en te gisten
in het duister
van de gevallen aarde
met ingehouden adem
wordt er gewacht
op het gegeven
momentum
van ontplooiing
en ontvouwing
van de zachte kracht
van morgenlicht
en diepe liefde
die alles
overwint
Geen opmerkingen:
Een reactie posten