Gotcha!

Ze lijken zo cool en relaxed. 

Ze kijken zo gezapig en glazig.

Ze kunnen uren op één plek staan, desnoods op één poot, zoals vanmorgen, de reiger op het dak.

Maar pas op.

Vanmiddag een uniek moment kunnen vastleggen.

Beter gezegd, een mooie serie kunnen maken van een fascinerende minuut vol actie.

Drie meter van het fietspad stond hij, aan de waterkant, rug naar me toe.

Met geduld zijn geduld geobserveerd.
Wachtend op zijn prooi, heb ik gewacht tot hij toe zou slaan. 

Een minuut of tien, toen was het prijs.

Gotcha!

Vliegensvlug, razendsnel, als een katapult, een duveltje uit een doosje.

Met mijn vinger de sluiter ingedrukt gehouden ....

Even was ik hem kwijt, want meteen toen hij, na zijn duik in het water weer boven kwam, vloog hij enkele meters weg. 

Jammer, maar zo gaat dat. 

En toen meteen, hup, het al spartelende visje, in zijn keel laten glijden. 

Hap. 

Slik.

Weg. 

En verder.

Allemaal, voor de goede orde, binnen één en dezelfde minuut.

Over 'fast food' gesproken.

Niet Jona in de vis, maar de nog levende vis in Jona de reiger.

Slik ...