Vogels in de Westerschelde

Geen ideale omstandigheden. Rondje fietsen op een niet optimale damesfiets, wat uiteindelijk dertig kilometers, een zere heup en een overbelaste linkervoet opleverde. Een straffe wind. Losse miezerbuitjes, regenpak aan of niet aan, toch nat geworden. Een landschap van niks, met veel lichtmasten en windmolens, hoge zeedijken die het uitzicht belemmerden, weinig bomen en veel vlakke akkerbouw of eentonige fruitteeltpercelen.

Maar wel een over een leuk slingerend diefdijkje kunnen rijden. En uiteindelijk bij de punt van Hansweert, waar het Kanaal van Zuid-Beveland de Westerschelde met de Oosterschelde verbindt, en even verderop na het beklimmen van wat hoge dijken, langs de schorren en slikken van de Westerschelde, wat voor mij bijzondere vogelwaarnemingen kunnen doen. En zelfs vast kunnen leggen, ondanks de dreinende motregen en de af en toe fors rukkende wind, die het moeilijk maakten om de telelens droog en stil te houden.

Eerst een groepje wulpen, met hun lange stelten en hun lange, gebogen snavel, van redelijk dichtbij vast kunnen leggen. Af en toe geflankeerd door scholeksters, maar die zie je in onze eigen omgeving wat regelmatiger.

Terwijl ik hen stond te fotograferen werd mijn aandacht al snel getrokken door wat veel kleinere en zeer beweeglijke vogels. Eerst dacht ik nog dat het jonge vogels waren. Later thuis bleek het (waarschijnlijk) om bontbekplevieren te gaan. Het viel nog niet mee om ze goed op de foto te krijgen, zo watervlug waren ze.

Maar het leukste was toch het moment dat ik een groepje van een stuk of tien lepelaars ontdekte, bij een inham. Weliswaar waren ze een aardig eindje weg, maar met de telelens lukt het nog goed om ze wat dichterbij te krijgen. Alleen weer jammer dat ze voornamelijk met hun rug naar me toe stonden ...