Verdwaalde woorden

er liggen

verdwaalde woorden

te rijpen

in een woelige

zee van gedachten

in de diepte

van de nacht

ze wachten

verstild

op het licht

van de waarheid

in het uur

dat de adem

van rust

vuur van verlangen

ontsteken zal

niet

om muren

van logica

op te trekken

om bange harten

te beschermen

voor vrijheid

of een donkere kerker

van rituelen

en zekerheden

te bouwen

als bunker

voor gevoelens

maar

om onze wederzijdse

werelden

open te beken

om een kwetsbaar

verhaal

te schetsen

van schuchter

geloof

en van moeilijke

vragen vol twijfel

om een droom

als een wolk

van hoop

los te laten

in de wind

van bewogenheid

en te delen

met wie er

voor open

wil staan

om eerlijk

in elkaars hart

te kunnen

kijken

behoedzaam

verbindingen

te leggen

en te beamen

dat wat

van waarde is

altijd zo

breekbaar

en vluchtig

lijkt

om te durven

erkennen

dat liefde

als water

altijd vloeibaar

en open

wil zijn

en als een spiegel

weerloosheid

wil reflecteren

om als kleurige 

vlinder losjes

maar bewogen

door het geschenk

van het leven

te vliegen

op weg

naar het licht

dat al zo lang

bescheiden

heeft gewacht