Het was een grijze middag.
Toch maar even de fiets gepakt.
Naar het Alblasserbos.
De laatste paddenstoelen vastgelegd.
Ook nog wat vogels gezien, al was het lastig om ze te fotograferen.
Een buizerd, een grote bonte specht, een boomkruiper.
Waarschijnlijk ook nog een boomklever.
Maar de verrassing kwam in het donkerste plekje van het bos.
Tijdens de schemering.
Ontmoeting met een ree.
Alweer, daar.
Hij zag mij ook.
Bleef staan.
Bleef kijken.
Ik had de tijd om te richten.
Maar het was zo donker, dat mijn toestel moeite had om scherp te stellen.
Toch lukte het, zelfs om in te zoomen.
Duidelijk in beeld.
Toen vond hij het welletjes en rende weg.
Terwijl de filmcamera draaide.
Maar nog geen minuut later stond hij er weer.
Wel korter, verder weg ook.
En weg was hij weer.
Ik ben er nog achteraan gegaan.
Heb hem zelfs weer gevonden, in een ander deel.
Maar daar bleef hij niet wachten.
Al rennend heb ik hem geschoten.
Hij rende, ik stond stil.
Wazig, bewogen, te snel.
Maar toch weer mooi ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten