je mag er wel
van zingen
maar helaas zie ik
van vrede bitter
weinig meer op aarde
te veel mensen
hebben juist behagen
in het belagen van
de ander die anders
denkt en doet en allicht
een beetje is
zo zoet
als de melodieën
zo zout worden
open wonden
onomwonden
pijn gedaan
met woorden
de kilte schreeuwt
de kelen schor
nee van mij mag
het goedkope behang
best achterwege blijven
maar hoe donker
ook de nacht
hoe meer chaos
om ons heen
des te meer gaat
mijn verlangen uit
naar een echte oplossing
en de verlossing die
van boven schijnt
te zijn gekomen
die ooit beloofd
en in een schaduw
achteraf al lang
geleden is gezaaid
in de donkere aarde
van de dood
dat licht dat vuur
dat vergezicht
dat kiemt dat wortelt
en dat smeult
dat ingehouden op
ontbranding wacht
ja daar geloof
ik in met hart
en ziel met hoop
en vrees met angst
en diep verlangen
een lente vol van vrede
een zomer zonder eind
Wat prachtig verwoord. Een troostend gedicht in bange dagen. Gezegende kerstdagen gewenst.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel, Anne. Zegen ook voor jou.
VerwijderenJij schrijft 'oplossing'... Het zal denk ik en ik ben er bang voor, dat het een lange tijd zal duren voordat er een oplossing is. Samen eensgezind onze aarde bewonen...
BeantwoordenVerwijderenIk wens jullie Fijne feestdagen toe...
Dank voor je reactie, Arend-Jan. Die aardse oplossing, daar heb ik inderdaad een hard hoofd in. Het is geen kwestie meer van ups en downs, dat we nu misschien in een dipje zouden zitten. Het neigt eerder naar totale ontwrichting, steeds een graadje erger. Mijn vertrouwen is dan ook gebaseerd op het zaad van de liefde, dat ooit werd gestrooid en wortel schiet, en wacht. Tot later, tot beter, tot volmaakt. Het offer van God, het Leven, voor onze dood. Dat biedt pas perspectief. Dat geloof ik. Van harte. Maar ondertussen hou ik mijn hart vast ...
Verwijderen