Gisterenmorgen.
In de mist.
Even afgestapt.
Het natte gras in gelopen.
Vol verbazing geknield.
Een half uur genoten.
Mijzelf verwonderd.
Foto's geschoten.
Filmpjes gemaakt.
Jonge zwaluwen.
Op de onderste takken van een boom.
Langs de Tiendweg.
Waarschijnlijk net uitgevlogen.
Wachtend op hun eten.
Vader en moeder zwaluw.
Af en aan vliegend.
Het voederen van de jonge zwaluwen.
Continu.
Maar zo mooi.
Zo snel.
Razend vlug.
Onnavolgbaar.
De omstandigheden waren niet ideaal.
Door de mist.
De sluitertijd was daarom hoog met een hoge ISO-waarde.
Dus vaag.
Niet scherp.
Of lager, maar dan waren ze weer bewogen.
Daarom ook nog maar een paar filmpjes gemaakt.
En toch is het gelukt.
Om dat wonder vast te leggen.
Bewijsmateriaal.
Om de verwondering te delen.
Maar zo ongelooflijk snel.
En behendig.
Die zwaluwen.
Racers in de lucht.
Ik heb het gecheckt.
Aanvliegen, voeren en weer weg.
Allemaal binnen één seconde.
Je gelooft je ogen niet.
O wonder van al het leven.
O rijkdom van de schepping.
O majesteit van de diversiteit.
De helft is ons nog niet bekend.
We kunnen het niet vóór kijken.
We vatten het niet.
We zijn te klein.
Het gaat te diep.
Grote en onbegrepen Kunstenaar.
Wij aanbidden U.
Geknield.
Verbaasd.
Verwonderd.
Met ontzag.
Doe ons het licht opgaan.
Breek onze harten open.
Met zachtheid.
Met verwondering.
Met ootmoed.
Fluister met uw wind door ons leven.
Doe ons door het water gaan.
Leer ons buigen voor uw almacht.
Maak ons één en breng ons samen.
U bent de Heer van al wat leeft.
En ja, er blijven vragen.
En ja, de twijfel broeit.
Er zijn geen goedkope antwoorden.
Het leven gaat soms door de diepte heen.
De nacht is soms zo lang.
De toekomst ver.
Het leven kort.
Hou van ons.
Hou ons maar vast.
Leer ons luisteren.
Bidden bij de lente.
Open voor het wonder.
De jonge vogels.
De bloemen uit de knop.
De kleuren.
De wolken in de lucht.
Het licht.
Het wonder van het licht.
Het leven.
De toekomst tegemoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten