op een dag
dacht
een gedicht
wacht
eens even
ik lig al
zo lang
donkerbruin
te wachten
in een laatje
van een duister
hart
ik neem
vandaag
het heft
in eigen hand
en dicht
maar eens
een dichter
wakker
en zo
zag ik
vandaag
min of meer
onverwachts
het licht
en stond
ik allicht
verbaasd
van wat
er van wat
woorden
is geworden
nu lig ik
lachend
in mijn diep
zinnige bed
van woorden
te worstelen
met de gedachte
wat er nu
feitelijk
eerder was
ik of
wellicht
de luchtige
strofen
van dit
gedicht
of toch
misschien
het idee
an sich
geboren
uit het wonder
van inspiratie
wie
het weet
is een
profeet
Enig!
BeantwoordenVerwijderen