Tja, het zijn weer paddenstoelen-dagen ...
Het lijkt wel of er een ware explosie heeft plaats gevonden. Zijn ze het hele jaar eigenlijk niet helemaal weg geweest, als je goed zocht, was er altijd wel wat te vinden, de laatste weken is het bar en boos. Een heuse stortvloed aan paddenstoelen wurmt zich ongezien uit alle hoeken en gaten van de donkere aarde en nestelt zich stil en sluimerend tussen de gevallen bladeren, hecht zich met minieme draden aan afgevallen takken of omgehakte bomen, of kruipt langzaam langs levende stammen omhoog.
In het donkere, vochtige, ruikende bos.
Op weg naar het licht.
In het gezicht gebracht.
Geopenbaard aan zoekende ogen.
En dat in allerlei varianten, in artistieke vormen en met oogverblindende kleuren. Op sommige tapijten, onder het ritselend bladerdak van stevige, steunende bomen, zo dicht bezaaid dat je moeite moet doen om er niet op te trappen.
Niks gecultiveerd in ons zo strak geplande, volgebouwde landschap van sloten, hekjes, weiden en akkers. Frank en vrij, overal op en in en onder vandaan gekropen. Allemaal wondertjes, allemaal anders, allemaal machtig mooi.
Zo ook in het Alblasserbos, waar ik na twee weken weer kwam, en waar alles globaal bekeken hetzelfde leek, maar bij nadere beschouwing zo veranderd bleek te zijn, volgebouwd met een rijke schakering aan variatie van leven, uit de dood tevoorschijn gekropen.
Gretig woekerende schoonheid. Dappere groeiers. Stille kruipers.
Leuke collectie.
BeantwoordenVerwijderen