terwijl
wij rusteloos
blijven jagen
naar al
het tastbare
wat maar
te vinden is
en onszelf
eindeloos
begraven
in bezigheden
en drukdoenerij
vertrappen
wij maar
al te vaak
de stiltebloemen
in de modder
bestormen
onbehouwen
de beeldenhemel
en bouwen
onze woordentuin
van zogenaamde
logica
zo
maar
missen wij
dan soms
de clou
en de essentie
van het leven
want
de verborgene
hult zich
voornamelijk
in mysteries
het leven
ligt versluierd
in losse woorden
en diepzinnige zinnen
te wenken
om aandacht
het licht
van alledag
omhult
de kern
het wezen
met duisternis
en schemert
tussen
duizend
vragen
het leven
komt voorbij
in stukjes
en in brokjes
in flinters
en fragmenten
in ijle hints
en fluisteringen
van de wind
kom
koester
de nacht
dan
en wacht
op de regen
zwijg
maar blijf
kijken
achter
de schermen
en voorbij
de horizon
leer luisteren
naar elkaars hart
huiver en bid
tegen beter
weten in
zoek
naar de zin
aan de rafel
randjes
in gebroken
harten en
verstilde tranen
delf naar
het goud
reik naar
het leven
voorbij
de dood
want
de tijd
rijpt
oneindig
traag
en in stilte
de aarde
broedt
behoedzaam
en doordacht
de hemel uit
stukje
bij beetje
letter voor
letter zin
voor zin
de waarheid
roept niet
luidkeels
van de daken
zij fluistert
ingetogen
en wil worden
uitgeluisterd
werp maar
gerust
het schuilkleed
van materie af
en ontdoe je
van de verentooi
van trots
leg
je kern
eens open
en bloot
onder
de
hemel
van aandacht
puur
in het licht
naakt
voor het leven
kaal
tot de kern
zodat
je ziel
ondergedompeld
mag worden
in het metaforenland
van verlangen
en langzaam
laag voor laag
gevuld
zal worden
met subtiele dromen
vol eindeloze
toekomst
ver
voorbij
de tijd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten