Laten we zwijgen

Kom.
Laten we gaan.
Laten we lopen.
Laten we even.
Gewoon.
Naar buiten.
Naar verder.
Naar alleen.
Naar leegte.
Naar rust.

Kom.
Laten we dan stoppen.
Laten we stil blijven staan.
Uiteindelijk.
Gegaan om te komen.
Tot zomaar.
Hier.
Ergens.
Alleen.

Kom.
Laten we zwijgen.
Onder een open hemel.
Voor de horizon zal wijken.
Naar morgen en verder.
Naar later.
Naar voorbij.

Kom.
Nu.
Helemaal.
Alleen.
Overal.
Open.
Totaal.

Kom.
Laten we los laten.
Wat ons vasthoudt.
Wat ons vult.
Wat ons beknelt.
Wat ons bezielt.
Wat ons verontrusten mag.

Alles wat bindt.
Aan verleden.
Aan toekomst.
Aan tijd.

Alle ideeën.
Wensen.
Dromen.
Verlangens.
Vermoedens.
Hoofdbrekens.
Obstakels.
Muren.
Karikaturen.
Misvormingen.
Beslommeringen.
Belemmeringen.
Vermommingen.

Krantenkoppen.
Buitelende beelden.
Hersenkrakers.
Hartbloeders.

Alle bezadigdheid.
Alle bevlogenheid.
Alle bewogenheid.

Alle gaven.
Alle giften.
Alle gaten.
Alle bergen.
Alle hekjes.
Alle muren.
Alle open deuren.
Alle donkere plekjes.
Alle struikelblokken.

Alle zuchten.
Alle ingehouden snikken.
Alle wonden.
Alle tranen.
Alle twijfels.
Alle vragen.
Alle boosheid.
Alle teleurstellingen.

Alles wat we voelen.
Alles wat we weten.
Alles wat we niet weten.
Alles wat we niet kunnen.
Alles wat ze zouden willen.

Alles.

En laten we het leggen.
Op het altaar van aandacht.
De schaal van leegheid.

Niets.

Voorzichtig.
Eén voor één.
Alles samen.
Hier en nu.
Gevangen in dit moment.

En dan.
Adem halen.
Overgeven.
Zachtjes laten gaan.
Los laten.
Vrij.
Al zwijgend.
Bevend.
Verward.

Kom.
Laten we de woorden vergeten.
Voor heel even.
En alle mooie daden overboord.
Zo veel als we kunnen.
En nog veel meer.
Voorbij het willen.

Een oase van leegheid.
In een woestenij van drukdoenerij.
Ontwaakt uit alle overbodigheid.
Afgepeld tot de kern.

Kom.
Laten we stil worden.
Laten we zwijgen.
Laten we zijn.

Onder de hoge hemel.
Weids en wijdlopig.
Uitgestrekt voorbij het zichtbare.
Alsof we verloren zijn.
Alleen.

Op de aarde.
Vast onder onze voeten.
Stevig van materie.
Maar van voorbijgaande aard.

Voor we verzinken.
Als ons lichaam.
Een spade dieper zal zakken.
Dan diep.
Later.

Kom.
Laten we klein worden.
Onthecht.
Ontbonden.
Vrij.

Kom.
Laten we knielen.
Dichterbij die aarde.
Die dragende kracht, die geen houvast biedt.
Die ons niet vast kan houden.

De ogen gesloten.
Voor het grote.
Onbegrensde.
Onbereikbare.
Onmetelijke.
Eeuwige.

Kom.
Laten we een stofje worden.
Onooglijk.
Onopgemerkt.
Van alles los.
Helemaal alleen.
Ontrafeld.
Ontworteld.
Ontbloot.

Een kern.
Een atoom.
Een minimum ik.
Uniek.

Kom.
Slaak een zucht.
Haal adem.
Drink.
Proef de stilte.
Hier.
Nu.

Laat het gaan.
Laat het komen.
Kom tot de kern.
Los.

De ademtocht.
Komt binnen.
Doortintelt ons lijf.
Bruist in ons bloed.
Doet ons hart kloppen.

Let op.
Je bent.
Gezien.
Opgemerkt.
Bedacht.
Bedoeld.

Jij.
Je zit.
Onder een open universum.
Onder een hemel vol kleur.
Als een tempel van licht.
Je eigen, innerlijkste ziel.
Als vrije geest.

Ontwaakt.
Doorwasemd.
Wakker gekust.

Gevangen in het daglicht.
Getroost door de wind.
Gesluierd door de wolken.
Gezegend door het water.
Verheven door de liefde.
Gedreven door een intens verlangen.
Altijd reikend naar meer.
Gravend naar dieper.

Hoor.
Luister.
Zwijg maar.
Want de stilte is vol van muziek.
Een wenkende belofte.
Een wens.
Een fantasie.

Zij resoneert.
Tot in het diepste hoekje.
Van je ziel.

Zij siddert.
Zij draagt je.
Dwars door de tijd.
Naar de horizon.

En de stilte.
Zij fluistert.
Als je goed luistert.
Hoor je haar lied.
Van wijsheid.
En mededogen.
Van eenvoud.
En overgave.

Er komen geen woorden aan te pas.
Er worden geen zinnen gevormd.
Het valt niet uit te leggen.
Maar de boodschap dringt door.
Ze raakt je hart.
Het doet je wankelen.
Je voelt.
Je leeft.
Van binnen.
Overal.

Ik.

Ik heb je tevoorschijn gedacht.

Ik was erbij.

Ik noemde je naam.

Ik ga met je mee.

Ik zal bij je zijn.

Nu.

Altijd.

Als jij dat wilt.

Kom.
Kom dan.
Laten we zwijgen.
Laten we ons verwonderen.
Over waar geen woorden voor te vinden zijn.
Over het wonder van leven.
Over alles.
Over ons.

Zo groot.
Zo diep.
Zo ver.
Zo mooi.
Zo voor de hand.
Zo altijd.
Zo over het hoofd gezien.

Luister.
Naar het leven.
Achter het weten.
Verder dan redeneren.
Voorbij het gaan.

De bron van beweging.
De zegen van water.
De stilte van rust.
De wind van de geest.
De aandacht van licht.
De druppels van vertrouwen.

De liefde die trekt.
Belooft.
Vervult.

Kom dan.
Het klopt.
Het wil ons weten.
Het wil ons vinden.
Het wil bij ons zijn.

Het is.
En het hult zich in zwijgen.
Omfloerst door de stilte.
Het geeft zich niet zo maar gewonnen.
Maar het geeft zich.
Onvoorwaardelijk.
Voor wie er naar zoekt.

En het blijft.
Altijd.

Kom.
Kom dan.
Kom dan en zwijg.
We kunnen nog lang genoeg zingen.

En als we zijn gekomen.
Gebeden zonder woorden.
Genomen zonder schroom.
Ontvangen naar verlangen.
Voorbij de drempelvrees.

Dan mogen we ook weer gaan.
Frank en vrijuit.
Open.

Even leeg zoals we zijn geworden.
Maar anders.
Om verder te leven.
Kijken om te zien.
Daar waar we geraakt worden.
Reiken waar we kunnen.
Ontvangen.
Om te delen.
Van het niets.
Dat we bezitten.

Te geven.
Waar nodig.
Delen naar behoefte.
Boven mate.
Boven norm.

Kom.
Verover de wereld.
Met overgave.
Effen het pad van de liefde.
Voorbij het weten.
Voorbij wat voor handen is.
Voorbij de horizon.
Over de zee.
Boven de wolken.
Mee met de wind.

Kom.
Laten we zwijgen.
Eindeloos.
Een ode op het leven.
Een lichtgedicht.