Meestal is een zonsondergang een dagelijks ritueel, wat niet eens opvalt. Door een grijs wolkendek of doordat je gewoon binnen bezig bent of tussen de huizen gevangen zit, zonder vrij uitzicht.
Soms is het een spektakel, een spel met de wolken en met veel verschillende en verschuivende kleuren. Maar dan met name aan de kant van de zon, die steeds lager aan de horizon komt te staan, waardoor de stralen breken in de atmosfeer.
Maar een enkele keer is er een zachte gloed aan de overzijde te zien, zoals vanavond. De hele brede wolkenrand aan de zuidelijke horizon, die er de hele dag al had gehangen, begon bedaagd te verkleuren toen de zon ging zakken, als een laatste afscheid, als een trage nachtkus, als een warme wollen kleurensjaal.
Het gaf weer even een heel ander effect aan de dynamiek van het laatste licht van de dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten