vandaag
zag ik weer
een veertje
drijven
op het water
oppervlak
heel even
trok het
mijn aandacht
het ving
in het voorbijgaan
ook subtiel
het late
hemels licht
het was
een simpel beeld
wat paste
bij de dag
na het verdriet
en heel
veel woorden
gesproken
bij alweer
een open graf
het spiegelde
heel mooi
het leven
van voorbij
zo teer
en kwetsbaar
terwijl
het tastbare veertje
vervaagde
en uit het zicht
verdween
bleef
het warme licht
van liefde
die nooit ophoudt
zomaar
hangen
om de mensen
die het zagen
hoorden en
herkenden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten