van dragen
zwaar
daalden
de druppels
regen
in flintertjes
verdichte mist
ter aarde
hechtten zich
aan het leven
van alledag
belemmerden
het zicht
op licht
verdichtten
het geluid
van stilte
verdwaasd
en verbaasd
dwaalden
twee zwanen
hun ogenschijnlijk
loze rondjes
in het zwarte
water
van de dag
vederlicht
draalde
achter
hen aan
een verdwaald
gedicht
een losse veer
van vluchtig
vliegen
moe
het trok
mijn oog
raakte
mijn hart
verward
als het leek
in takken
weerspiegeld
van nut
voorbij
van leven
uitgeteld
nu nog
heel even
in woorden
gevangen
in beeld
gevat
Geen opmerkingen:
Een reactie posten