Wat nou, advent?

Alle lagen afgepeld.
Alle commotie terzijde.
Alle overbodige woorden afgestoft.
Alle mierzoete sfeer in brand gestoken.
Alle opsmuk neergeslagen.
Alle schijn teniet gedaan.
Alle franje weg geblazen.

Alle gordijnen weggehaald.
Alle naaktheid in het openbaar.
Alle duisternis in het gezicht gekeken.
Alle eenzaamheid te voelen.
Alle pijn door merg en been.

Alle kinderen in de vuilnisbak.
Alle Maria-meisjes achter het raam.
Alle Jozef-soortgenoten zwaar omstreden.
Alle vluchtelingen op het zwarte water.
Al het verspilde bloed.
Alle eenzaamheid .... alleen gedragen.
Al het menselijke ter ziele.
Al het goddelijke gekruisigd.
Alle doden diep begraven.

Niets is wat het lijkt.
Niet bedacht.
Niet te vatten.
Niet voor te stellen.
Niet logisch.
Niet vrijblijvend.
Niet in woorden uit te drukken.
Niet verdiend.

Vergeet het maar.

Het kluitje in het riet.
Het kruidje-roer-me-niet.
Het vergeet-me-nietje.
Het klavertje-vier.
De pot met goud.
Het zeker-weten-schapje.
De stevige muren van zekerheid.
De je-leeft-maar-eens houding.
De gebogen rug.
De zwarte jas.
De gewiekste politiek.
De uitgebreide polis.
De stoere houding.
De overdaad aan praat.

Het redt je niet.

Wat alles was, werd niets.
Wat alles had, liet zich gaan.
Wat alles wist, hulde zich in vergetelheid.
Wat alles maakte, werd mysterie.
De waarheid heeft de leugen lief.
Het leven trok een doodskleed aan.
Het licht omhulde zich met duisternis.

Laat je verschrikken.
Laat je verstommen.
Laat je verbazen.
Laat je leven.
Laat je gaan.

Laat je onderste boven blazen.
Laat je binnenste buiten keren.
Laat je vergeven van alle ballast.
Laat je vervullen met verwondering.
Laat je geloven, ook al snap je het niet.
Laat je wassen, ook al zie je het niet.
Laat je dopen, ook al weet je het niet.
Laat je vernieuwen, ook al verdien je het niet.

Het gaat je te boven.
Maar je mag het aanvaarden.
Het gaat te ver.
Maar je moet het nooit laten gaan.
Het blijven raadselen.
Maar wat is gegeven.
Daar mag je in delen.
Wat is gedaan.
Is voor altijd genoeg.
Het heet genade.
Ontkom er niet aan.

Wat nou, advent?
Niks verwacht.
Onverwacht.
Tegennatuurlijk.
Gewoon onmogelijk.
Overvallen door de eeuwigheid.

Laten we het blaten maar laten ...
En zwijgend buigen.
Schaapsgewijs.
In verbaasde aanbidding.
In het holst van de nacht.