taai
en kaal
strak en stram
ongenaakbaar
en onaangedaan
sta je daar
pontificaal te staan
als een bezadigd man
van late dagen
zat geraakt
geworteld
in een aarden graf
gehakkelde takken
omhoog gericht
voorheen
voorzien van loof
en lommerrijke beloften
losjes en frivool
geglorieerd
in vol ornaat
na de gefluisterde explosie
van vurige kleuren
ritselzacht wuivend
in de zomerwind
van de waan
van de dag
heb je blaadje
voor blaadje
weer laten gaan
teder gevleid
op haar eigen tapijt
het loof geloosd
als gedachte gedichten
neergelegd
gekleurde herinneringen
opgeborgen
verhaal gedaan
samenhang
ontbonden
een onttroonde ode
aan het leven
alle dagen
zijn geplukt
want je hebt
geen dak of schaduw
meer te bieden
het buitelende beeldenboek
mag worden
toegedaan
nu ben je weer
basaal geworden
en
je bast is weer
een ruwe jaarring
wijzer
niemand merkt
immers op
de blankheid
en de zachtheid
van je hart
die zullen pas
zichtbaar worden
als je breekt
nu wacht
je stil en gelaten
in de frisheid
van de nacht
op het prille licht
van een nieuwe morgen
aan de horizon
van later
Geen opmerkingen:
Een reactie posten