Dat bleef zo, de streep werd op den duur zelfs steeds smaller en lokaler. En de kleuren werden langzaam lichter. Maar de onderkant van het grijze, overwoekerende wolkendek kreeg een steeds meer bolbobbelende pastelkleurvlagenweerschijn. Een zacht fluisterende gloeigloed.
Imponerend, maar lastig vast te leggen in een hemelonderkoepelend beeldverslag. Maar te mooi om niet te delen. Dus dan toch maar een schamele poging gewaagd, voor wie er niet bij was en toch wil profiteren van het zichzelf profilerend ochtendgloren van deze niet zo sprankelende, wellicht iets te donkere, maar al met al toch wel aangename kleurenresonantiemorgen.
Bij voorbaat sorry voor de overdaad aan beeld en praat ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten