er is
vannacht
aan mijn
bewuste brein
welhaast terloops
een onvertogen
woord ontsnapt
na heel lang
sudderen
en rijpen
heeft het
wat onderkoeld
de eigen schroom
weten te
overwinnen
en is het uit
haar zorgvuldig
met vernis
overtrokken
beschavings-
schulpje gestapt
getogen
uit het luchtig
duister
en geworden
in het diffuse licht
van beter
moeten weten
heeft het
onverhoeds
en onverschrokken
haar van kleur
verschoten ei
te kijk
gelegd
nu wordt
toch al weer
een tijdje vol
spanning met
ingehouden adem
en met een
zekere distantie
gewacht op
resonantie
of respons
een vermanend
antigeluid
of een misprijzend
gebrom
of komt
er wellicht
toch nog wat
zacht klaterend
geschater
of desnoods
een heel klein
glimlachje van
herkenning
te voorschijn
of niet langer
in te houden
pretlichtjes
in een beetje
toegeknepen
ogen
zo van
het zal zo
zijn het moet
misschien nog
wel wat
worden
het is te
laat voor
tegengas
en wellicht
heeft het wel
gewoon
gelijk dat
onvertogen
woord
omdat
de tijd
er bijna
rijp voor
was dus
wellicht
alleen maar
iets te
vroeg
geboren
wie zal het
zeggen of
daar wat
voor te
zeggen was
voor het werd
los gelaten
toch
was er echt
van boze opzet
helemaal
geen sprake
Geen opmerkingen:
Een reactie posten