Vanochtend onder de preek dwaalden even mijn gedachten af. Zoals wel eens meer gebeurt. Maar ik werd me heel even heel erg bewust van enkele woorden. En die bleven haken. Daar bleef ik over nadenken. Ook nu nog, vele uren later. Ze roepen associaties op. Heel verschillende, uiteenlopende vervolggedachten brengen ze naar boven.
Hoe het komt weet ik niet, maar ik heb wel eens meer van die min of meer spontane gedachten. Ideeën voor verhalen zijn zo ontstaan of titels van berichten op dit blog. En van het een komt het ander. Zo wordt wat spontaan naar boven kwam een reeks van gedachten, een verhaal, een essay. Mooi is dat.
Ik denk dat dit, heel in het klein, een voorbeeld is van een goddelijke vonk, een vorm van inspiratie, een aanraking van iets hogers. Ik heb er eerder over geschreven. De gedachtenvanger. Het blijft verrassend om het waar te nemen en te ondergaan.
Die woorden waren: 'Als God komt ...' Proef het even, denk er even over na. Wat roept het aan gedachten bij je op? Waar denk je aan, welke associaties komen er boven? Ik zal je de mijne vertellen. Omdat het er toe doet.
In eerste instantie moest ik meteen denken aan de tekst uit Lukas 18, waar staat 'Als de Mensenzoon terugkomt, zal Hij dan geloof vinden op aarde?' Best een confronterende vraag, en hij haakt aan op mijn vorige bericht op dit blog 'Crisis in de kerk'. Denken we er wel eens aan, mijmeren we er wel eens over, welke kant het opgaat? Als je de krant leest, de radio hoort en de televisie kijkt, dan ziet het er echt naar uit dat de ontwikkelingen steeds sneller worden opgevolgd door nog meer, nog snellere ontwikkelingen. En zeker niet de goede kant op.
Steeds meer kerken worden gesloopt, de ontkerkelijking gaat onverminderd door. Er worden al jaartallen voorspeld, haalbare jaartallen, dat er niemand meer over zal zijn. Zij die buiten zijn, weten niet meer van Jezus, denken we dan meteen. Maar ik denk dat de vraag dieper gaat. Zal er nog geloof binnen de kerk te vinden zijn? Dat is nog veel confronterender voor ons. Petrus stelt feitelijk vast, in 1 Petrus 4 : 17, 'Het is de tijd dat het oordeel begint bij het huis van God.' Even slikken. Het bederf van het beste levert het slechtste op.
Laten we ons bewust zijn van dit probleem. Laten we ons afvragen of onze godsdienst echt is. Of we onszelf wel over durven geven aan de God, die alles aan ons geeft, om niet, gratis, uit genade, maar ook ons hele leven terug wil hebben. Als overgave, offergave, levend dankoffer (Romeinen 12). Achter Hem aan. In alles. Met alles wat in ons is.
Elders op mijn blog heb ik een nummer van U2 staan, met de intrigerende titel 'If God will send his angels'. In het refrein wordt de vraag gesteld 'If God will send His angels, will everything be allright?' Think about it, sometimes, longer than just reading ...
Maar er is meer. Als God komt ... Waar ik ook aan moest denken bij deze gedachten, was het feit dat als je in de Bijbel leest over het moment dat God komt, op aarde, in een mensenleven, tijdens een gebeurtenis, in een visioen, dat er dan altijd onrust komt. De rust wordt verstoord. Soms komt er een boodschap in woorden bij, bijvoorbeeld 'vreest niet', maar het kwaad is al geschied, in de zin dat iemands leven helemaal op zijn kop wordt gezet. Niets is meer hetzelfde. Het brengt iets teweeg. Er treedt verandering op, in de omstandigheden, maar ook in de denk-, gevoels, geloofswereld van de direct betrokkenen. Er gaat iets gebeuren.
Sta er even bij stil. Neem in gedachten de momenten waar dit in de Bijbel gebeurt. De personen die een rechtstreeks bezoek krijgen van de Allerhoogste, of één van Zijn gezanten. Die een duidelijke opdracht ontvangen. Spiegel jezelf er aan. Hoe rustig en relaxed is jouw leventje? Hoe lang is het geleden dat jouw wereld op zijn kop stond? Dat er iets gebeurde, veranderde, botste, ontstond? Hoe veilig voel je je binnen de muren van het veilige, bekende, rustig voortkabbelende leventje, omdat het zo bekend voor je is, zoveel zekerheid biedt.
Zekerheid? Wat is zekerheid? Waar bouw jij op? Ik stel de vragen, je mag ze zelf beantwoorden. Maar neem ze wel serieus. Het heeft namelijk consequenties. Ook niets doen is een keuze.
Als God komt ... In het Nieuwe Testament zien we ook hoe Jezus in de wereld komt. Wat voor gevolgen dit heeft. Wat voor uitwerking dat kan hebben. Hoeveel onrust Hij veroorzaakt. Hoeveel vragen Hij oproept. Zelfs in de kerk van die dagen gooit Hij de knuppel aardig in het hoenderhok. Zo betrekkelijk kunnen menselijke bouwsels dus zijn. Of worden. Bouw je huis niet op zandfundamenten .... Een les voor ons. Alweer.
Als God komt ... Als Hij in je leven komt, wordt je wereld op zijn kop gezet. Je hart, je wil, je gevoelens, je gedachten, je ideeën, alles verandert. Je blijft wel dezelfde, maar je bent niet hetzelfde. Een nieuwe schepping, een wedergeboorte, een levende hoop. En wat er in zit komt er uit. Onherroepelijk. Anderen gaan het merken. Je blik gaat van ik naar wij. Van binnen naar buiten. Je hart gaat naar de anderen uit. Je bidden gaat over personen in je omgeving. Omdat je hen liefhebt, ziet met de ogen van de Heer.
Als God komt ... Verder nog, de grote Toekomst, voorbij het nu en hier. Als associatie bij deze woorden. Wat zal de wereld mooi zijn op die dag ... Eindelijk zullen we Hem zien zoals Hij is. In vol ornaat. In volkomen glorie en heerlijkheid. Eindelijk zullen we elkaar zien in onze eenheid, en niet in onze verdeeldheid, en elkaar ook rücksichtlos accepteren, in de armen vallen, omhelzen. Eindelijk zullen we antwoord krijgen op alle vragen die ons hebben beziggehouden. Eindelijk zullen we samen lofliederen zingen, tot eer van de grootheid van de Naam van de Heilige en Ongeziene. Ben heel erg benieuwd welke Bundel dat wordt ... boordevol melodie en ritme en woorden en gevoel en aanbidding en opwekking. Wow!
Als God komt ... ja, als God komt. Wat dan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten