het lichaam
is moe
het hoofd
zit op slot
het hart
is verdwaald
de woorden
zijn kwijt
en de inspiratie
is langzaam
weggeëbd
ja
de nacht
is zwart
als de dood
en als de winter
kil en ijselijk
stil
maar
de ogen
vangen
nog steeds
elk glimpje
licht van de dag
dat het zaad
in de diepte
voedt
van de lente
die weer
nadert
in de
ommuurde
stilte van
sluimerende onrust
wakkert het liefdevol
en hardnekkig
een traag verlangen
aan en een geduldig
wachten op
het later
dat zeker
komen zal
een zomer
vol zon en leven
van groei en bloei
van milde warmte
en eindeloos gezoem
een fontein
van geuren en kleuren
de zee
van onophoudelijke
vrede
het lied
dat geen einde kent
en een dans
met het eeuwige
licht
meer
dan de ziel
ooit bevatten
kan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten