Sow for yourself righteousness, reap the fruit of steadfast love; break up your fallow ground, for it is the time to seek the Lord, that He may come and rain salvation upon you (Hosea 10:12).

zondag 19 maart 2017

Lege woordenwoestijn

Hij schuifelt voetje voor voetje door het losse zand van de lege woordenwoestijn.
Hij is traag, tergend langzaam trekt zijn leven voorbij.
Alles gaat zoals het gaat, net als anders, maar toch ook weer heel anders.
Zijn lichaam wil niet, zijn geest is verward, zijn ziel uitgeblust.

Hij is moe.
Leeg.
Op.

Hij zoekt.
Blijft zoeken.
Hardnekkig.
Vasthoudend.

Hij vangt losse gedachten.
Sprokkelt ideeën.
Wacht op inspiratie.
Maar hij denkt en draait in een denkbeeldig kringetje rond.

Hij kan de woorden niet vinden om het vuur in te stollen.
Hij kan de zinnen niet binden tot zin en betekenis.
Het is dor en droog van binnen.
Een wildernis vol lucht en leegte.
Een kille kelder onder een uitgestrekte, grauwe hemel.

Hij sloft voort in de schemer van zijn geest.
In gedachten verzonken, in ideeën verdwaald.
Dag na dag na weer een zware nacht.
Rusteloos en nooit uitgerust.


Het is het licht dat hem op de been houdt.
De sprankjes hemellicht.
De tranen van de toekomst.
De vergezichten en de doorkijkjes.
Hij jaagt er naar en wacht geduldig tot het komt.
Altijd weer onverwacht en vanuit onvoorziene hoeken en gaten.
Hij blijft alert, de ogen open, het hart vol hoop.

Ja, de lente komt, de zomer roept, heel in de verte, verborgen in de rulle aarde.
Voorbij, ver voorbij vandaag.
Maar het is beloofd, het wordt verwacht, het ligt er stil en ongezien.
Het broeit, het groeit, het lokt, het roept.
Het glanst, het glimt, het glinstert in de nacht.

Hij wacht.
Troost zich met de glimpjes.
Koestert de belofte.
Legt de sprankjes vast.
Deelt uit.
Zaait.

Zingt in de stilte van de nacht, zonder geluid, zonder woorden ook.
Maar vol vertrouwen.
Dat ooit.
Ooit ...

Hij schikt de bloemen van de toekomst.
Hij mengt de kleuren van vandaag.
Hij schildert het leven met geleende beelden.
Hij boetseert dageraden en lichtorkesten tot overdraagbare zwijgliederen.
Vol hoop, vol geduld, vol van verwachting.

Zo sloft hij voort.
In stilte.
In mineur.
In gedachten verzonken.
Door de lege woordenwoestijn.
Maar met de ogen open.
Met het hart op ontvangen.
Naar de toekomst gericht.
Woorden van later.

Leeg, maar aandachtig.
Stil en zwijgzaam, maar vol van geloof.
Op beter.
Voller.
Kleurrijker.
Mooier.
Dan ooit.

Bloeiende bloesems.
Oceanen vol woorden.
Een hemel vol fantasie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten