De hemel open

Ken je dat?

Dat gevoel.

De ervaring.

Het weten.

Diep van binnen.

Door wat er buiten om je heen te zien is.

Te ervaren.

Te ondergaan.

Dat even.

Heel even.

Maar heel breed.

Heel diep.

Intens.

De hemel open gaat.

Al het gewone.

Het dagelijkse.

Het menselijke.

Het aardse.

In een ander daglicht kom te staan.

Een perspectief van breed en diep.

Zonder grenzen.

Adembenemend.

Wonderlijk mooi.

Ongelooflijk diep.

Voorbij de horizon.

Van weten en kennen.

Het raakt.

Het ontroert.

Het vibreert.

Zonder woorden.

Voorbij het kennen.

Verder dan het menselijke.

Vanmorgen.

Gebeurde het.

Onderging ik het.

Aan den lijve.

Diep in mijn hart.

Maar met open ogen.

Fietsers fietsten verdwaasd voorbij.

Auto's raasden onverstoorbaar door.

Maar ik stond stil.

Telkens weer.

Ademde de foto's in.

Legde de momenten vast.

Wandelde in de open hemel.

Zag ik God dan?

Nee.

Dat niet.

Maar Hij was er wel.

Ik heb Hem ervaren.

Ontmoet.

Zijn kunst.

Zijn gloed.

Zijn kracht.

Zijn stilheid.

Zijn schepping.

Zijn toekomst.

Heel even.

Heel mooi.

Heel intens.

Heel diep.

Zo maar.

Onder de wolken.

In de mist van het dagelijkse.

Over de weg van het gewone.

Maar ook.

Onder de open hemel.

Zag je het ook?

Was je er bij?

Werd je geraakt?

Was je aangedaan?

Verwonderd?

Kom.

Kijk nog even om.

Loop even mee.

Wandel.

Geloof het maar.

Met open ogen.