Ontmoeting met een bever bij de molens van Kinderdijk

Vanmorgen.

In de motregen.

Regenpak aan.

Helemaal alleen over het 'molenpad'.

Langs de molens van Kinderdijk.

Niemand te zien.

Steekt er ineens iets het fietspad over.

Vijftig meter voor me uit.

Even lijkt het een hond.
Maar zo fors?
Zo laag bij de grond?
En een slepende staart?
Is het wellicht een bever?

Echt?

Ik stap af.
Maar helaas, mijn fototoestel zit in mijn broekzak, onder mijn regenbroek.

Ik ben te laat, dus ...

In het riet is even later niets meer te vinden.

Maar dan zie ik zijn kopje in het water verschijnen.

Al het riet is plat gewaaid en nat geregend, dus ik heb redelijk zicht.

Maar o, het is nog zo grijs.
Zo bewolkt.

En het miezert behoorlijk.
De foto's die ik kan maken, zijn bijna allemaal bewogen of onscherp.

Hij zwemt door, naar de 'Blokkerse wip', de molen aan de overkant van het water.
De Alblasserdamse kant.

Maar hij gaat nog verder.
Blijft maar door zwemmen.

Ik besluit om verder te rijden.

Naar de brug van verderop.

En daar zie ik hem inderdaad komen.

Daar kan ik hem vangen.

Op film vastleggen.
Vol in beeld.

Ongelooflijke ervaring.
Zo leuk.

Zo dicht bij huis.

Ik had wel eens vernomen dat er hier één zat.

Maar nu ...

Een show voor mij alleen ...

En die bijzondere ervaring wil ik natuurlijk graag delen.

Je zou het toch niet geloven, als je het niet zelf gezien had?

Hierbij de filmpjes.

En enkele van de minst bewogen foto's.

Als ultiem bewijs.

Schitterend, niet?

Adembenemend, toch?