Het was de bedoeling om nog even een zonsondergang mee te pakken.
Aan het eind van een dag met toch nog wat onverwachts licht.
Maar voor ik op de fiets kon stappen, zag ik hem zitten.
Op een schoorsteen bij de buren.
Een sperwer.
Spiedend.
In rust.
Hij zag mij ook.
Maar bleef zitten.
Het was laat licht.
En tegenlicht.
Dus heb ik de foto's later op moeten lichten.
Maar hij was echt dichtbij.
Later liep hij naar achteren.
Ben ik toch op de fiets gestapt.
En ook omgereden.
Weer foto's kunnen maken.
In beter licht.
Op het gemak.
Weer vloog hij verder.
Het andere rijtje, andere hoek.
Op het geluid van een mus in een naburige boom zag je hem ineens verstrakken.
Alert.
Heel even duurde het.
Sluitertijd aangepast om de vlucht te kunnen vangen.
Maar helaas, hij was sneller dan mijn sluiter ...
Heel even geworstel in de boom.
Geritsel in de bladeren.
Heel even was ik hem kwijt.
Toen zag ik hem weer landen onder de boom.
Met een vogeltje.
Geen kik gehoord.
Verrast.
Voorbij.
Heel even keek hij nog om.
De sperwer dan.
Maar ja, dan is het licht te laat.
Om zijn wegvliegen nog te kunnen vangen.
Die laatste foto's toch maar geplaatst.
Als bewijs.
Je kunt ook niet alles hebben.
Toch?
Uniek moment even goed.
Alweer.
En die zonsondergang?
Tja, wat restjes nog.
Gewoon te laat.
Soms moet je kiezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten