Buizerds zien we allemaal wel eens. Ze komen veel voor, ook in de winter. En als je er op gaat letten zie je ze overal. Want in de polder zitten ze veel. Op hekjes en op paaltjes. Of vliegen boven je hoofd, altijd op zoek naar prooi. Hun roep is zeer karakteristiek en herken je uit duizenden.
Maar zo pats boem, vanuit het niets, landend voor je voeten, op vijf meter afstand, bijna aanraakbaar, nee, dat komt niet veel voor. Het was stil in het bos en ik had er al meerdere zien vliegen, horen roepen. Zoals deze hierboven, recht boven mijn hoofd.
Maar toen landde er dus één vlak voor me, op de wandelroute in de Elzen, in de Biesbosch in Dordrecht. Hipte even. En keek naar me. Oogcontact.
Ik kon een aantal foto´s maken, hoefde niet eens ver in te zoomen. Toen ging hij weer. Althans, met zijn laatste krachten, zo leek het, vloog hij weer op, landde half en half in de sloot, hipte nog even en haalde net de overkant. Daar dook hij weg, onder een struik, aan het oog onttrokken.
Een ziek exemplaar? Gewond wellicht? Geen idee, maar het lijkt er wel op. Ik kon er niet bij komen, waarschijnlijk zal hij ergens ongezien, heel langzaam sterven. Toch zielig, zo'n zieltogende e ter aarde gevallen heerser van de lucht.
de wet van de natuur
BeantwoordenVerwijderen