ik adem
diep in
en open
mijn ogen
en als de mist
is verdwenen
ontdek ik
het licht en
de kleuren
als nieuw
en in dat
tere zicht
van frisse glinsteringen
openbaart zich
het leven
in volle volheid
en gulle glorie
in de grootsheid
van de ruimte
en in de finesses
van de details
in het bijzondere
en unieke en in
de onderlinge
samenhang
ik fluister
met aandacht
en ik zing
en ik dans
en ik dank
voor het leven
ten diepste gegeven
ter verwondering
eenmaal
op weg gegaan
ontmoet ik
de ander
in taal
en in teken
en spreken
wij elkaar
van hart
tot hart
maar
het mooiste
en grootste
van alles is wel
het wonder
van de liefde
hoewel ten diepste
onbegrepen ook
geoorloofd om
in behoedzame
onbevangenheid
te aanvaarden
als offer
van boven
toch
duurt het
nooit lang
of ik struikel
in het duister
in de modder
van het leven
en ik huiver
voor de kilte
in de ogen
van de ander
als de spiegel
van mijn
eigen hart
en ik huil
in de stilte
om gebrokenheid
van niet te lijmen
scherven
want
kostbaar
is het leven
maar ook zo teer
en uiterst kwetsbaar
en in dit
geboortekanaal
van het leven
vol vragen
waarin ik
meermaals
blijf steken
verlang ik
steeds meer
naar meer
en naar anders
en ik bid
voor verborgen lagen
en ik bid voor
de open vragen
ik bid
voor gaten
en ik bid voor pijn
ik bid
voor wolken
vol duisternis en twijfelmist
ik bid
voor wie
ik niet ben
en voor wie
ik wil worden
ik bid
voor de ander
ook al zie ik hem niet
ik bid
tot de ander
ook al begrijp ik hem niet
ik bid
voor het leven
en ik bid voor de dood
en ik bid
vol verlangen zelfs
tot voorbij
de dood
ja
mijn grootste verlangen
gaat uit
naar dieper
dan oppervlakkig
en alles hoger
dan aards
*** bijdrage aan de #Bloghop van @ChrWebloggers van december ***
Je kon het wel voor mij geschreven hebben. ... het tweede deel spreekt me erg aan.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Marian