En ja, dat was er weer één. Oog in oog met de reiger en zijn smakelijke, maar nog wel luid piepende hapje. Ik kon niet goed zien of het een mol was of misschien zelfs een rat, maar fors was hij wel. Veel te fors als je het mij vraagt, maar ik heb reigers al meer forse hapjes zien verorberen ....
Helaas vloog hij al snel op. Nog even ben ik er achteraan gefietst en onder dekking van wat bomen nog wat opnames kunnen maken. Maar toen vloog hij al weer op naar de slootkant en was hij even een minuutje uit het oog. Toen ik hem weer zag, was er geen hapje meer te zien. Ik ben zelfs nog even over het hek geklommen en gecontroleerd of hij was los gelaten, maar er was niets meer te zien of te horen.
Als je dan die slanke den ziet staan, even verderop, met zijn ranke slangenek, dan kun je toch bijna niet geloven, dat hij daar een beetje staat uit te buiken van zijn zojuist doorgeslikte warme hapje, of wel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten