Ik heb woorden gewogen

ik heb beelden verzameld

ik heb schoonheid gevangen

ik heb woorden gewogen

ik heb een vloertje gelegd van eigenzinnige gedachten

ik heb overtollige gaten gedicht

ik heb dijken doorboord

ik heb de hemel afgespeurd

ik heb de sterren geteld

ik heb doorkijkjes geweven

ik heb zinnen verzet

ik heb in zekere zin gezocht

ik heb randen om de nacht gegraven

ik heb vederlichte stenen gestapeld

ik heb druppels geweven van het licht

ik heb doorkijkjes bedacht

ik heb vlinders los gelaten

ik heb verhalen gedolven

ik heb de echo's van het leven uitgedragen

ik heb gezongen in het diepe duister

ik heb veelzeggend gezwegen

ik heb zaadjes gezaaid in de donkere aarde

ik heb verwachtingen gewekt

ik heb gewaakt, gewikt, gewogen

ik heb bewogen bedacht

ik heb de hemel bestormd

ik heb tegen de klippen op gebeden

ik heb het licht gevangen in vuur en in vlam

ik heb sprookjes getoverd

ik heb open einden gevlochten

ik heb zuchten vereeuwigd

ik heb zachtheid gekoesterd

ik heb vuurtjes gestookt

nu

ben ik

leeg

ben ik moe

ben ik stil

wacht ik af

geef ik gewonnen

laat ik gaan

geef ik over

geef terug

laat varen

vliegen

loos

los

in de stilte

in de kilte

in de leegte

in de nacht

in het zwijgen

broedt het komen

groeit het gaan

laat het leven

zich niet kennen

laat het zijn

zijn zinnen zien

lege woorden

drijven verder

dan te grijpen

wonderen verschrompelen

betekenissen drijven

met het water

weg

alle gedachten

ijlen ijlings naar de hemel

alle dromen

deinen zachtjes heen

het is wachten

op de morgen

het is waken

tot de nacht

voorbij

zal zijn

het is

eenzaam

in de toren

van de wachter

het is kil

in het hart

van de dromer

het is

stiller

dan de dichter

had gedacht